Deska najczęściej lipowa używana też topola lub olcha albo inne drzewo liściaste. Bizantyjskie ikony były pisane (malowane) na deskach cedrowych bądź cyprysowych. Ikony rosyjskie malowane były również na deskach iglastych jodłowych, sosnowych czy modrzewiowych. Deska była lita lub klejona z deseczek wzmocniona szpongami – deskami bukowymi lub dębowymi wsuwanymi w specjalne wycięcia na tak zwany jaskółczy ogon bez kleju. Szpongi wzmacniają i usztywniają deskę, chronią przed jej odkształcaniem. Na desce można wykonać wgłębienie na kilka milimetrów a klika centymetrów (od 2 do 5) od brzegu deski. Wgłębienie nazywane w języku starocerkiewno-słowiański kowczegiem a greckim kivotos a polskim arką.

Deski mają najczęściej zachowują proporcje 2 do 3, 3 do 4, 4 do 5, 1 do 3 lub inne. Wymiary od 12 cm do 45 cm i większe (Ikona Matki Boskiej Częstochowskiej na desce 81,3 cm X 121,8 cm i grubości 35 mm) . Małe deski mogą być bez szpongów.