Podlinnik lub inaczej prorys to linearne przedstawienie wizerunku – plan wykonania ikony na podobraziu. Wykonany na popierze lub kalce przez przerysowanie z pierwowzoru możemy przerysować lub korzystać z gotowych podlinników.

Aby wykonać podlinnik, używamy farby olejnej, ołówka lub gotowej kalki, którą nakładamy na wizerunek i odrysowujemy kontury, główne linie załamania szat, rysy twarzy i inne elementy, które umożliwią nam odwzorowanie obrazu na desce.
Podlinnik przenosimy za pomocą odbicia go na podłożu. Na odwrocie kartki z podlinnikiem rozsmarowujemy farbę, suchy pigment (np. umbra palona, ochra czerwona lub inna ciemna wyraźnie widoczna na białym podobraziu), zarysowujemy ołówkiem lub podkładamy kalkę tak by pokrył części, które będziemy przenosić. Nie kładziemy zbyt dużo pigmentu, gdyż możemy zabrudzić całą powierzchnię deski. Podlinnik mocujemy na brzegach na przykład papierową taśmą malarską i prowadzimy rysikiem po liniach, dociskając tak, by pozostawić odbity ślad. Dobrze jest po skończonym przenoszeniu
zostawić częściowo przymocowany podlinnik, podnieść go lekko i sprawdzić, czy wszystkie elementy zostały odbite. Przeniesiony rysunek poprawiamy ciemnym pigmentem, cienką linią, tak, aby nie rozmazać go dłonią przy dalszej pracy. Polecana metoda z rozsmarowanym pigmentem wydaje się najbezpieczniejsza i najbardziej dogodna dla początkujących ikonopisów. Zaawansowani pisarze ikon wykonują odrys wizerunku odręcznie. Wymaga to jednak zarówno przygotowania artystycznego, jak i wielkiej wprawy i dla osób początkujących nie jest zalecane.